Michel van Schaik

Beste Peter, Als jongen van Rotterdam-Zuid groeide ik op met jouw naam als een echo in de straten, een symbool van trots en toewijding. Jouw prestaties op het veld, met name het kampioensseizoen van 1983-1984, waarin je samen met legendes als Cruijff en Gullit schitterde, zijn onvergetelijk. Maar het was jouw stem, die 27 jaar lang door De Kuip galmde, die voor mij en vele anderen de ziel van Feyenoord belichaamde. Elke aankondiging, elke opzwepende kreet, bracht ons dichter bij het spel en bij elkaar. Jouw stem was niet alleen een gids tijdens de wedstrijden, maar ook een baken van vertrouwen en passie. In tijden van vreugde en verdriet was jij daar, met woorden die ons raakten en verbonden. Het nieuws van jouw afscheid raakt me diep. De moed waarmee je nu, geconfronteerd met de ziekte van Alzheimer en de gezondheid van je vrouw, kiest voor tijd met je dierbaren, getuigt van de kracht en liefde die je altijd hebt uitgestraald. Peter, bedankt voor alles. Voor de doelpunten, de woorden, de momenten die je ons hebt gegeven. Je bent en blijft een icoon, een ware held van Rotterdam. Met oprechte dankbaarheid en respect, Michel