Han Leenhouts

⸻ Doei Doei Twee woorden, simpel, klein en licht, maar in jouw stem werden ze een gedicht. Een echo langs het heilige veld, waar elke hartslag jouw warmte telt. “Doei Doei” — geen gewoon vaarwel, maar een belofte, een onverwoestbaar spel. Van clubliefde, van trots en kracht, een groet die bleef hangen na elke nacht. In regen, in glorie, in bittere pijn, was daar steeds jouw stem, vast en rein. Met één glimlach, één zwaai, één gebaar, voelden duizenden zich onoverwinnelijk daar. Nu klinkt jouw “Doei Doei” nog één keer zacht, door elke stoel, door elke nacht. Geen afscheid — maar een erfenis groot, een groet die blijft leven, zelfs na jouw boot. Peter, jouw woorden blijven hier, in het kloppend hart, het kolkend zier. Voor altijd een deel van het Legioen, voor altijd een stukje Kuip in toon. Doei Doei — en tot weerziens dan, in elke ziel, in elke man.